Het is bijna kerst en het jaar loopt ten einde. Het nodigt ons uit tot genieten van en met je dierbaren. En misschien wel stilstaan bij en reflecteren op memorabele momenten van dit jaar. (Lees hier mijn 7 reflectietips)
Mag ik zo vrij zijn mijn eerste eindejaarreflecties met je te delen? Misschien resoneren ze en misschien ook niet...
Als ik uitzoom op wat er in de wereld in de gebeurt denk ik bij 2023 met name aan de verschrikkelijke oorlogen in Oekraine en de Palestijnse gebieden. De extreme spiegel van polarisatie en - letterlijk - grensoverschrijdend gedrag. Waarin het ontbreekt aan iedere vorm van wederzijds begrip en (psychologische) veiligheid.
Houd ik het bij Nederland dan is het eerste wat nu bij me naar boven komt de recente politieke aardverschuiving naar rechts. Een duidelijk boodschap van de kiezers om iets aan bestuurscultuur en immigratiebeleid te veranderen. En tegelijkertijd denk ik dan meteen aan de schrijnende situatie voor de poorten van Ter Apel dat we - de in ons welvarend land verblijvende - asielzoekers en vluchtelingen geen fatsoenlijke slaapplaats kunnen of willen bieden.
Van een heel andere orde is 2023 ook het jaar van de doorbraak van generatieve AI. Ontwikkelingen gaan razend snel met volop kansen en bedreigingen. Ook daar dreigt een polarisatie tussen voor- en tegenstanders van AI. Welke mening heb jij?
Om mijn visie hierin aan te scherpen zit ik ten dienste van onze beroepsgroep in de Noloc Innovatiehub. Hierin volgen we deze AI ontwikkelingen kritisch om te duiden wat dit betekent voor transformatie van de arbeidsmarkt en onze aangesloten loopbaanprofessionals. (Lees hier een voorbeeld van hoe AI de arbeidsmarkt zal transformeren)
Last, but not least, zal ik op persoonlijk vlak 2023 vooral herinneren als het jaar dat ik met mijn gezin een fantastische reis maakte naar mijn roots en geboortegrond van mijn helaas overleden ouders. Een laatste reis die we nog met mijn moeder hadden willen doen, maar helaas was dit ons niet gegeven. In ons hart hebben we haar toch thuisgebracht...
Naast de waardevolle ontmoetingen met familie hebben we ook nog genoten van de prachtige natuur van het nog onderontwikkelde eiland Flores met de puurheid en gemeenschapszin van haar inwoners.
Dit laatste gaf me het hernieuwde inzicht dat we in het welvarende Westen doorgeslagen zijn in de Ik-Wij balans. Zolang we alleen eigen belang voorop stellen gaan we de complexe maatschappelijke vraagstukken waar we mee worstelen nooit oplossen. (Lees hier mijn vakantiereflectie terug)
Samenvattend, als ik uitzoom op wat er allemaal in de wereld gebeurt zie ik op verschillende terreinen disrupties die onze systemen uit evenwicht brengen. En dat gaat logischerwijs gepaard met ongemak.
Mensen vallen dan snel terug in hun copingmechanisme van vechten, vluchten of bevriezen. Met polarisatie, grensoverschrijdend gedrag, ont-binding en (psychologische) onveiligheid als destructief symptoom.
Dit geldt voor onze samenleving, maar ook voor waar we werken in onze professionele omgeving. Ook daar leidt binnen teams en organisatie spanning en ongemak tot vaak ineffectief - en niet zelden ook ook destructief - gedrag die te herleiden is naar persoonlijke copingmechanismen en hardnekkige collectieve (systemische) patronen. (Lees hier mijn veelgelezen samenvattingen uit de collegereeks "De Kern van Teamcoaching"waarin dit aspect meermalen aan bod kwam)
Dit alles nodigt ons uit om terug te keren naar de basis, om van daaruit een nieuwe gewenste toekomst te co-creëren. Back to the future dus.
Als mens en maatschappij hebben we basisbehoeftes, samengevat in de 7V's die ik vaak als uitgangspunt neem voor organisatie- en teamontwikkeling: Veiligheid-Vertrouwen-Verbinding-Verantwoordelijkheid-Vrijheid-Visie-Voldoening. (Lees hier meer over het 7V-model)
Allereerst vraagt dit alles om een veilige ruimte waarin we ons durven uit te spreken - ook al zijn we het niet met elkaar eens.
Om vervolgens vanuit open hart en open mind een open dialoog te voeren om elkaar beter te begrijpen en daarna samen de ruimte van de gedeelde wil te betreden bij het oplossen van onze gedeelde vraagstukken.
Want alleen dan kunnen we ons gezamenlijk potentieel gebruiken om die toekomst te co-creëren waarin we doen wat we werkelijk willen.
Stel je dat eens voor, is dat niet een mooie kerstwens...
In 2024 zal ik - als perspectiefbieder en wegwijzer pur sang - weer mijn bescheiden bijdrage leveren vanuit mijn eigen leef- en werkomgevingen. Met de intentie - waar mogelijk - mijn cirkel van invloed te vergroten.
Help je mee aan een lonkend en betekenisvol perspectief waarin we ons gezamenlijk potentieel écht ontsluiten en doen wat we werkelijk willen?
Voor nu wens ik je fijne kerstdagen en een goede afsluiting van dit jaar met waardevolle aandacht voor jezelf en je dierbaren!
Hartelijke groet,
Han
