Veel organisaties zitten in een voortdurende managementcrisis, omdat zij nog altijd de wortel en de stok hanteren om de productiviteit van medewerkers te vergroten zonder dat dit een duurzaam resultaat oplevert. Denk bijvoorbeeld aan de beknellende KPI structuren met bijbehorende promotie-, demotie, en bonusincentives die veel leidinggevenden en medewerkers in hun greep houden.
Gebukt onder het KPI-juk bevinden organisaties en medewerkers veelal in een overlevingssmodus met alle gevolgen van dien: stress en burn-out, uitwassen van hebzucht, het onbenutten van menselijk kapitaal en potentieel, en het afdrijven van de oorspronkelijke organisatiedoelen. Volg de media en je vraagt je geregeld af wat ook alweer het bestaansrecht is van financiële, onderwijs- en zorginstellingen.
Kern van het probleem is dat belonen en straffen, niet, kortstondig of zelfs averechts werkt bij niet-routine taken die denkkracht en creativiteit vragen. Onderzoek wijst uit, zoals uitvoerig beschreven in ‚Drive’ van Daniel Pink, dat niet-tastbare beloningen, zoals, waardering, positieve feedback en betekenisvolle informatie werken vaak beter dan geld en trofeeën.
Het start met het bewustzijn van het feit dat intrinsieke motivatie vanuit de taak en context meer positieve impact heeft dan extrinsieke motivatie via beloning en straf. Beloningen voor een taak werken kortstondig of averechts door focus op de beloning met als gevolg korte termijn denken; Intrinsieke motivatie vanuit de taak is duurzaam en stimuleert lange termijn denken. Dit betekent niet dat geld geheel onbelangrijk is. Het ontbreken van een redelijke beloning voor de inspanning kan wel degelijk een dissatisfier zijn, maar diepe intrinsieke motivatie is vele malen belangrijker.
Diepe motivatie, productiviteit en geluk vloeit voort uit autonomie, meesterschap/uitdaging en de relatie met een relevant dieper doel (purpose).
Helaas moet ik constateren dat in de vele – met name grote – organisaties waarin ik werk of gewerkt heb de bestaande structuren en management deze drie aspecten van intrinsieke motivatie eerder tegenwerken dan stimuleren met alle gevolgen van dien. Ik zie talentvolle leidinggevenden en professionals omvallen en afbranden. Of zij kiezen eieren voor hun geld en verlaten moegestreden de organisatie. Natuurlijk is dit niet alleen te wijten aan destructief (hoger) management. Door persoonlijk en professioneel leiderschap te vergroten kan zelfregie en de cirkel van invloed groter worden en wordt voorkomen dat de slachtofferrol wordt aangenomen.
Kortom, leiderschap vanuit de basisaanname dat intrinsieke motivatie beter en duurzamer werkt voor productiviteit en geluk op de werkplek leidt tot een systeem dat uitgaat van vertrouwen en ondersteuning in plaats van angst en controle. Met als gevolg dat er ruimte ontstaat voor bloeiende organisaties met stralende mensen die hun talenten verbinden aan een gemeenschappelijk doel. Met meer resultaat, minder moeite en meer vrijheid. Hoe zou dat zijn?
Sessie verlopen
Graag opnieuw inloggen. De inlogpagina wordt in een nieuw tabblad geopend. Na het inloggen kun je dat sluiten en naar deze pagina terugkeren.